Ar

Foto de cnicolau

Ahh como queria

Ahh como eu queria

Estar longe
Estar correndo
Pisando na grama
Sentindo desejo...

Ahh como eu queria

Olhar para o céu e não ter o que pedir
Não ter o que desejar
Não ter o que sucumbir
Somente agradecer...

Ahh como eu queria

Poder olhar as pessoas sem medo
Sem pensar duas vezes
Sem tentar corrigi-las
ou até mesmo ignora-las...

Ahh como eu queria

Viajar sem ter a sensação de que esqueci!!!
Algo que deixei pra traz
Talvez que não tenha lembrado...
Apenas, levar a cabeça comigo...

Ahh como eu queria

Talvez voltar
Talvez dar um passo a frente
Talvez ficar
Nem mesmo isso, eu consigo driblar...

Ahh como eu queria

Não ter que conviver com isso
Essa dor enfadonha
Mascarada com falsos sorrisos
Que por vez me envergonha...

Ahh como queria

Sentir a brisa do ar
Tocar a natureza
Ladear um lago por horas
Sem essa imensa tristeza...

Ahh como queria

Estimular as vitórias
Prover a caridade
Comentar as derrotas
Deixar a morosidade...

Ahh como eu queria

Tirar a máscara da mágoa
Compartilhar a alegria
Deixar de fora a saudade
E viver a revelia...

Ahh como eu queria

Deixar o sufoco
Deixar a falta de ar
Abraçar um amigo logo cedo
Antes mesmo de me levantar...

Ahh como eu queria

Sentir
Poder
Tocar
Viver

Ahh como eu queria

Simplesmente encontrar
O que tanto busco
Nessa vida de provações
Nesta lida de situações
Que realmente estou aprendendo como se faz
Para enfim, mesmo que com o tempo
Abraçar e viver com
PAZ...

Cleverson Luiz Nicolau
10/11/2011

Foto de Lefurias

Viver a vida

Dizem que tudo nese mundo é passageiro
E eu quero ser o primeiro a saber aproveitar
Cada detalhe que existe no mundo inteiro
Eu quero ser primeiro a poder saborear

Se nessa vida dizem que tudo é difícil
Logo desde o início que a semente brota
Então se joga de uma vez do precipício
Mas vou logo avisando que não vai adiantar

Enquanto isso eu vou amar...

Vou amar a Terra, amar o ar
Amar a pé, sem me cansar
Vou amar tudo o que eu puder
Viver a vida como eu quiser.

Foto de Carmen Lúcia

Percalços da vida

Agora que já fomos tão longe...
Enfrentamos temporais, sufocamos nossos ais,
amparamo-nos, um ao outro, nas derrocadas,
choramos, dançamos, demos gargalhadas,
brigamos como todo casal normal,
amamo-nos e feito cúmplices, em segredo,
guardamos em silêncio nossos momentos...
Inesquecíveis momentos...
Os mesmos que agora jogas para o ar
esperando que o vento os venha dissipar.

Agora que já fomos tão longe
pedes, irredutivelmente, para eu voltar ...
Voltar pra onde? Esqueci o caminho...
Tua caminhada foi meu pergaminho,
andei teus passos sem olhar para trás,
cegamente obedeci aos teus comandos
pensando um dia encontrar a paz...
Mas teimas prosseguir sozinho,
de meus carinhos hoje te desfaz...

São as intempéries do destino,
dragão demolidor de sonhos,
que faz do tempo um momento breve
onde a volta não se cogita jamais
e o percurso se resume em ida
nesse curto espaço que se chama Vida.

_Carmen Lúcia_

Foto de Pedro Rodrigues1969

O teu olhar e sorriso

O teu olhar e sorriso

Tem um brilho de encantar
Na terra…no ar…no mar
Em qualquer lugar ele faz sonhar

Na terra
Ao som de bela canção
Numa cadeira sentando
Danças para mim
Mostra-me teus passos
Na dança do amor

Doa-me teu corpo
O meu já e teu
Em tal desvario
No improviso
Fazes-me erguer no ar

Nos teus beijos
Nos meus braços
Sinto teus seios
Navego e entro
Profundezas de teu ser

São rios e lagos
Oceanos de prazer
Quero sentir-te
Ate morrer…
Autor
Pedro Rodrigues

Foto de Carmen Vervloet

Versos de Amor

Quisera ter versos mágicos,
de asas leves e brancas,
que levassem bons presságios
aos corações...
Levassem e trouxessem
amor aos solitários
e deixassem um cheiro
de felicidade no ar...
Mas meus versos são de vento
e logo passam sem força,
sem audácia e se perdem
na vastidão do espaço
sem que ninguém os escute.
Meus versos são promessas
que o mundo sopra,
os corações vacilam
e nem percebem
a sua mensagem de amor.

Carmen Vervloet

Foto de Marilene Anacleto

Pescador

De pé, com seu anzol
A linha brilha,
Desfila no sol.

Mar de beleza calma
Traz o peixe,
Satisfaz-lhe a Alma.

Dois olhos faíscam.
Cachorro sem dono
Abocanha a isca.

Sai! Corre, pega o cão!
Larga o anzol,
Ai! Que dor no coração!

O peixe se vai embora
Dança e requebra no ar,
No bico da gaivota.

Foto de cnicolau

Começar de novo

Preciso escrever,
Mas novamente a idéia não quer passar para o papel.
A dificuldade de transmitir o que estou sentido torna-se clara.

Indefinições tomam conta da mente,
definições tomam conta da alma,
palpitações descontrolam o coração,
e a ansiedade apodera-se do corpo...

Sento, me aconchego no som que sai de meu violão...
Toco, fecho os olhos e somente tento ouvir a melodia...
Os dedos correm pelo braço, dançam por sobre as cordas...
A música me acalma...

Deito, tento descansar, mas milhões de
pensamentos me rodeiam, tornam a virar minha
mente de cabeça pra baixo...
Uma montanha russa de agitos, encontros e
desencontros, sensações que a tempos não tinha ou vivia.

Sou obrigado a sair, tentar apagar a memória
como um simples quadro negro.
O difícil é que a lousa é minha história e EU
represento o que esta escrito nela...

Paro, e vejo que por mais que tente, o que
esta escrito não pode ser redigido, quiçá apagado.

Fecho novamente os olhos, respiro fundo,
sinto a calamidade interna que me abate,
tento não demonstrar o conflito interno que
me corrói vivo, solto o ar, abro os olhos e
torno a caminhar...

Olho para os lados, vejo as pessoas, me
distraio observando-as, sozinhas ou
acompanhadas, lendo um livro, brincando com
seus filhos e continuo andando...

Porque comigo tem que ser diferente?
Porque a recíproca comigo não tende a ser
verdadeira?
Porque não consigo ser, ver ou sentir como
todos?

Porque?

O que acontece com esse EU interno que não me permite...

Espero que um dia eu consiga entender, que eu
consiga vizualizar, sentir...

Enquanto esse dia não chega, não poderei
viver como um simples mortal, continuarei a
ser EU mesmo, com minhas dores e meus amores,
mas na certeza absoluta, que um dia me
entenderão e não duvidarão de minha
honestidade, de meu caráter e do meu modo de
ser, agir ou pensar...

23/10/2011
Cleverson Luiz Nicolau

Foto de João Victor Tavares Sampaio

Meu Mundo

Tudo o que eu tenho é o meu mundo:
As minhas realidades
Os meus sonhos
As minhas lembranças já esquecidas
Minhas vontades

Tudo o que eu tenho é o meu mundo:
O ar que compartilho
Meu brilho
Refletindo a luz de uma existência fugaz
E passageira

Tudo o que tenho
Não fosse o fato de não ser meu de fato
Tudo aquilo que eu vivo
É pessoal e insubstituível
Único e assim diverso

Tudo o que eu tenho é o meu mundo:
Nada do que eu faço falta ao traço

O meu mundo é o seu infinito

Foto de Edigar Da Cruz

** MORADA DO EU TE AMO**

Sua Morada
** MORADA DO EU TE AMO**

EU TE AMAREI DURANTE O TEMPO QUE FOR NECESSARIO OU DURANTE TODA ENTERNIDADE,..
TE AMAREI NO RECANTO DA MORADA
DA MORADA DO EU TE AMO,
TE AMAREI NOS SORRISOS,..
TE AMAREI NA VOZ DE ENCANTO,..
SIM TE AMAREI, NA MORADA DO EU TE AMO
DO CORAÇÃO APAIXONADO.
AMAREI-TE NO AR QUE RESPIRAMOS,.
EM UM SIMPLES CANTICO DE PASSAROS,..
OU ALVORECER NO CRESPUSCULO DA MORTE,..
AMAREI E TE AMO..
NO SOL DO EU TE AMO, QUE ILUMINA A MORADA QUE EXPLODE DE EMOÇÃO.
DE SENTIR A LUZ PARA ILUMINAR A TERRA
AMAREI-TE E TE AMO,..
DOS PINGOS DE CHUVAS QUE CAEM,..
CONTANDO EM CADA PINGO NO JARDIM DA NOSSA MORADA DO NOSSO AMOR,.
DA NOSSA VIDA SEM FIM..
E NEM O CÉU OU O INFERNO PODEM TIRAR ESSE SENTIMENTO DE MIM, QUE TE PERTENCE.
.SIM EU QUERO E VOU TE AMAR,
NAS ALEGRIAS E TRISTEZAS SEMPRE TE AMAR.
POIS O QUE TENHO A LEMBRANÇA SÓ ME TRAZ ALEGRIAS, POIS ME TRAZ ALEGRIAS,.
O AMOR É ALEGRIA É A PROPRIA FELICIDADE, ASSIM COMO ESSE POEMA DE CONTO DE MORADA DO EU TE AMO,..
E SOU FELIZ QUANDO EU TE AMO..
MESMO QUE EM MINHA VIDA EXISTA TREVAS QUERO SEMPRE TE AMAR.
MESMO QUE O AMOR SE TORNE EXTINTO QUERO SENTIR O COLO NO JARDIM DA MORADA DO EU TE AMO,..
PODE A LUZ SE ACABAR!PODE A TERRA PARA DE GIRAR,.
NADA PODERÁ TIRAR TODO ESSE AMOR QUE ALIMENTAR MINHA EXISTENCIA EM CULTIVAR NA MORADA DO EU TE AMO
SOMENTE PARA TI APRESENTAR COMO É ENTERNA PARA MIM.

Autor: Ed.Cruz

Foto de Marilene Anacleto

Borboleta Flutuante

Borboleta flutuante,
Lembras minh’alma
Intocada, imaculada,
Tantas vezes empenhada
Em voar direto ao nada.

Borboleta colorida,
Pousas de flor em flor,
Levas pólen, com amor,
Fecundação indolor
Cuja vida é mais cor.

Borboleta silenciosa,
Tua água é o orvalho brilhante,
Teu ar é o perfume vibrante.
Alegras-te ao sol nascente,
Festejas o sol poente.

Borboleta translúcida,
Minha alma voar aspira,
Por liberdade suspira,
Quando o céu azul respira
Ao sentir a missão cumprida.

Ah! Borboleta fluidia!
Surges sempre em hora certa
Feito Anjo, dando idéias,
Em momentos de conflitos,
Quando deixo a porta aberta.

Ah borboleta dançante!
Ensina-me tua dança alada,
Vou dançar e rir sobre a água,
Fingir que também tenho asas,
Abraçada ao meu amado.

Páginas

Subscrever Ar

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma