Cheiro

Foto de Sirlei Passolongo

III EVENTO LITERÁRIO - DIA DOS NAMORADOS

AMAR VOCÊ

Amar você
É sentir perfume de rosas
Embora longe de jardins
É tocar as estrelas
Embora possa apenas vê-las
É ouvir a mais bela canção
Da harpa dos querubins.

Amar você
É sentir na pele
O suave roçar da chuva
O cheiro da terra molhada
Que alegra o canto do sabiá
E desperta a madrugada...

Amar você
É compor em versos d’alma
A força do sentimento.
Embriagar-me do vinho mais raro
E me perder nos mais doces
Pensamentos.

Amar você
É sentir o aroma da manhã,
O calor do sol ao nascer.
A nada se compara...
Um amor assim.
É me perder em você,
É esquecer de mim...
É meu jeito de te amar
É o meu amor... Enfim!
(Sirlei L. Passolongo)

Direitos Reservados a Autora

Foto de ANACAROLINALOIRAMAR

Teu Jeito...E Meu jeito.

**
*
Teu jeito...
Me encanta, esse teu jeito,
Puro e perfeito, nao te vejo defeito.
Sei que também gosta de meu jeito,
E não me miras defeito.
Esta tudo no jeito.

Teu jeito...
Me fortalece, meu corpo enfornece
nesse amor que me enloquece,
Esse teu olhar, ao meu enlouquece.
A gente se merece.
Deus ouviu nossas preces.

Teu jeito...
Esse teu jeito me desperta.
Ah!..Como me alerta! Não quero ficar nessa espera.
E viro pantera, pura felina, e grito como fera.
Sentindo teu cheiro, exalando adrenalina.
Instinto de mulher solta, sem pudor
Preciso que sinta o gosto do meu amor.

Teu jeito...
Não mais é mistério, é você quem eu quero.
Com todos os toques do amor,
Com toda sedução, Com todo meu amar.
Adoro teu jeito, puro e perfeito,
É esse que atiça o meu jeito.
É você sujeito, atirou a lança em meu peito.

Teu jeito...
Esse só seu, tu invade meu ser,
Adimiro teu jeito de ser.
Teu jeito de menino homem,
Isso que me consome....

Quero de ti o amor de homem...
E o humor de um menino.
Esse teu jeito aos meus olhos,
É vida a minha retina,clarividência ao meu olhar
Meu jeito mulher, meu jeito menina.
Teu jeito simples que me fascina.
Amor de mulher ,com alma de menina.

Anna *-* flor
*Manter a autoria do poema.

Foto de ana beatriz formignani

METADE IDEAL Ana Beatriz formignani

Amei-te porque em ti,
minha impetuosidade encontrou refreio
Porque tua doçura retemperou
a intrepidez dos meus anseios
E tua serenidade mesclou de paz meu turbilhão.
Aprendi contigo que o silêncio, as vezes é de ouro
Na tua quietude descobri mais um tesouro
E na tua disciplina, a sábia
voz de um pai ou um irmão.
Amei o encanto da tua fala,
a magia do teu sorriso
Amei o teu recato, a tua prudência
e até a tua timidez
Amei o teu jeito único
E mil vezes eu te amaria outra vez.
Humana,
também amei o invólucro que aninha teu ser
E assim, amei teus olhos, teu cheiro
Amei em ti o que não morre,
e o que em ti, há de perecer.
Já não questiono se tua ausência
é um bem ou um mal
Apenas submeto-me passiva,
ao traçado do meu destino
Que aparta-me de ti
e me priva da minha METADE IDEAL.

Foto de Dirceu Marcelino

PRINCESA MORENA DO XADREZ - Homenagem a ANA APARECIDA, Poetisa e Enxadrista que já me deu a honra de participar aqui em Duetos

SÓ PARTE DESTA PROSA POÉTICA OU POESIA, está transcrita no VÍDEO-POEMA, que continuarei ( já foram feitas a parte I - PRINCESA INKA DO XADREZ, II - PRINCESA MORENA DO XADREZ

PRINCESA DO XADREZ

Acordei em tua cama
Coberto pela colcha de cetim
Que colocaste sobre mim
Enquanto cochilava.

Levantei-me:
Fiz as necessidades primárias
E fui para a área.

De tua bela casa,
Onde em uma mesa branca
Estavam as peças enfileiradas
Do nosso jogo preferido.

O xadrez.

Sentei-me a mesa,
Peguei o jornal e nem sei se o li
Pois, estava pensando
Na nossa última
Jogada.

Enquanto sonhava
Nem percebi tua chegada
Só senti o teu perfume
E o calor que me transmites.

Sentas-te à minha frente
E mudas, calmamente,
A primeira peça branca,
O peão da ala do Rei Branco,
E, automaticamente, mudo a preta,
Da ala correspondente.
Imediatamente, muda outra branca,
Eu, outro peão preto.
Mas, na próxima
Atacas-me com o cavalo.
Tive que prestar mais atenção,
Senão capturarias o meu bispo,
Pois, os teus cavalos são de raça,
Verdadeiros puros sangues,
Corcéis Negros, do haras,
De Carmem Cecília.

Ah! Como gosto de brincar com isso!
Foi assim a minha primeira “cantada”,
Disse-te para me atacar com a Rainha,
Pois, é essa que gosto de comer
E me advertiste, por usar
Termo tão chulo.

Eu, também, acho,
E, em então não falo mais,
Mais cada vez que eu te ataco
Não sei por que é isso que eu falo,
E tu, nunca mais o rejeitaste,
Como vou falar agora,
Como fiz ontem
Ao vê-la nesse vestido
Vermelho reluzente,
Marcante e sedutor,
Mostrando as tuas curvas
Os teus vales e teus montes,
Desde as falésias até o de Venus,
Os dois colossos e teus dotes.

E num racho cativante
Uma das colunas de alabastro
A mesma em que me encaixo
E ajeito-me o meu inchaço
E te abraço e te amasso,
E te levo e me segues
Suavemente.
Estou pensando, mas,
Isto foi ontem.

O teu colo
É um verdadeiro
Protocolo.

Suave,
Bronzeado,
Não se sabe pelo sol,
Ou pelo dom que lhe foi dado
No dia em que nasceste
E teve todo o corpo
Modulado...
Sarado.

Do jardim
Que nos rodeia
Exala-se um perfume sem igual,
Talvez, provocado pelo sol,
Em uma mágica da natureza
Que faz abrir as flores
E cantar o rouxinol.

Vejo inúmeras flores,
Mas sempre destaco as rosas,
Levanto-me, no exato momento
Em que me atacas com a Rainha
E apanho a mais bela rosa
Uma exuberante vermelha,
Mas vejo que teu vestido
E fechado por detrás
Com cinco botões
Em formato
De rosinhas,
Cor de rosas.

Então, me aproximo,
E te pergunto num sussurro:
“_Queres que te coma novamente?”
Pois, nessa posição, será fácil a captura,
E, não terás mais saída, pois, essa jogada é muito dura,
Ou te como a Rainha, ou capturo o teu Rei,
Como sou o Rei Negro, vou dar-lhe essa
Chance, mas tens de mudá-lo primeiro.

E foi o que fizeste,
E então se levantaste,
Demonstrando preocupação,
Como se a noite toda comigo não estiveste,
Ficou à minha frente, em pé,
Tremula e excitante,
E, então,

Carinhosamente,

Afaguei-lhe o pescoço,
Encostei-me suavemente
E dedilhei o primeiro botão,
Enquanto, levemente,
Fui acompanhando
Os teus passos,
E te beijando
Ternamente,
Abrindo o
Segundo,
E mordiscando teu pescoço,
No terceiro,
Já estávamos dentro da sala,
E toda sua costa exposta,
Não precisaria nem
Abrir os demais,
Pois, já deixastes cair
Teu lindo vestido vermelho
Até a cintura.

Então te beijo mais sensualmente,
Alisando com meus lábios,
Aquela pele reluzente e macia
Com gosto de quero mais.
Aquela rosa de pétalas felpudas,
Vermelha e sensual
Ainda está em teus cabelos
E por isso imagino em abrir os outros dois botões,
Nos dentes e te levo para o quarto,
Pois, com certeza, com eles abertos,
Vai desabrochar a rosa mais formosa
E é essa, justamente, a que quero.

POESIAS QUE ME INSPIRARAM ATÉ CHEGAR NESTA VERSÃO:

1ª - Em: 17/01/2008 - RESPINGOS DE PAIXÃO I

Ó Bela Musa Morena
Cheirosa Rosa em botão
Sabes que desde pequena
Moras em meu coração.

Te vejo toda serena
Rendo-me com devoção
À brisa suave e amena
Que exalas com emoção.

Basta olhar essa cena
Esse gesto de afeição
E ergue-se a antena,

Mistério da ereção
Capta de forma tão plena
Teu poder de atração.

2ª - Em: 19/01/2008
VONTADE DE TOMAR UMA CAFÉ
BRASILEIRO

Estou a poetizar:
"Sai do meu quarto,
"Pé por pé"
E fui passar um café.

Hoje, aqui na minha região
Não fez sol.
Choveu muito.
Toda a manhã.
Foi uma manhã de paixão.

Nesse período escrevi:
"INSPIRAÇÃO,
ESPINHO DAS ROSAS,
VOCÊ ME ASSANHA,
VEJO VOCE NESSE QUADRO e
POETIZAR".

Poetizar estava pronta,
Mas faltava um fecho
Talvez, um fecho de ouro,
Mas que palavra colocar.

Coloquei a água fervendo
No coador
Exalou
Aquele cheiro
Do "café brasileiro",

Aroma embriagador
Rima com muito amor.

Tomei uma xícara de café,
Ah! A cafeína.
Dizem que é uma droga,
Mas, todos tomam café.

Lembrei-me de tuas poesias
Dessa paixão contida
Que te alucina
E de teus versos
Que nos extasia.

Dos beijos que desejas,
Dos abraços
Que já recebestes

Lembrei-me que às vezes,
Também, fico assanhado,
Minha mulher fica brava
E me sinto acossado.

Lembrei-me de que estás
Atribulada,
Sentes aflições.

Pronto,
É esta a palavra que faltava,
Vou correndo
Lá no quarto
Vou fazer o fecho
O "Fecho de Ouro".

Mas, vou,
Tomando uma xícara de café,

Penso,
Melhor ir
"Pé por pé".

Mas porque ir escondido?
Já tenho a palavra chave?

Vou sim.
Levar uma xícara de café,
Para a minha mulher
Foi o que fiz
E passei um dia feliz.

Choveu...
E choveu muito hoje
Quantas poesias hoje eu fiz?

Será que será a última.

Agora, minha esposa entra
Carregando meu netinho,
Está com seis meses
O belo pequenino.

Ela veio me fiscalizar.
Eu lhe digo:
"_Estou fazendo outra poesia.
Nesta até você tá no meio,
Mas, "não fale nada",
Senão me atrapalha.

Ela saiu
Talvez, pouco chateada,
Então eu completo
Meu pensamento:

"_Por favor..."

Ela já saiu,

Penso:

"_Ah. Então depois complemento:

Por favor ... Meu amor".

Tomará que chova,
De novo
E amanhã
Eu acorde
Com vontade de
Poetar
Poetizar.

3ª - Em: 21/01/2008 - SONHANDO ACORDADA II

A brisa do mar está ao meu favor.
Aproximo devagar e “pé-por-pé”,
Vou fazer uma surpresa ao meu amor.
Uma mistura de aromas de café,

Recém passado e da mais bela flor
Impregnam o ambiente do chalé.
Tornando- o mais acalentador,
Eis que a fumaça sai pela chaminé.

E, assim, vou como um caçador,
Como um lobo ao pedaço de filé
E como fosse aquele predador,

Abraço-a e a beijo agora com fé,
Pois, ela me recebe com ardor
E ainda me fazendo um cafuné.

Sr. Censurador, não vou por mais para evitar de encher o meu blogue...

Foto de ana beatriz formignani

QUADRAS AO MAR

Diariamente com prazer
Estou contigo lindo mar
Inspiro-me para escrever
E procuro o meu bem estar

Tua companhia é relaxante
Com teu cheiro me enriqueço
És gaz para todo o instante
Contigo nunca entristeço

Ímpar é a tua beleza
Teu encanto maravilhoso
Bondosa esta natureza
Que te fez tão majestoso

Tuas ondas divinais
Revelam tua grandeza
Estendidas pelos areais
Demonstram tua pureza

Teus diversos comportamentos
Traduzem a tua energia
Bravo nalguns momentos
Noutros gerando alegria

Pelo teu mistério envolvente
Minha paixão é avassaladora
Por isso estou sempre presente
Na tua paisagem encantadora

Fico sempre encantado
Com teu azul cristalino
Deixa-me hipnotizado
Com ele eu me fascino

Do fundo do meu sentimento
Não vou deixar de assinalar
Deixo aqui um agradecimento
A ti meu lindo mar

Autor: ana beatriz formignani

Foto de ana beatriz formignani

O TEMPO É O SENHOR DA RAZÃO

AMAR

Ana Beatriz Formignani

Olho e vejo a tua face
em tudo o que é vida,
Toco e sinto a tua pele
em tudo o que agarro
Ouço a tua voz no
murmúrio suave do vento
inebrio-me no teu cheiro,
nas fragrâncias do tempo!
Desejos intensos de estar...
Vontade desenfreada de viver...
É a loucura de saber amar...
Para não se deixar morrer!

Foto de von buchman

FICA COMIGO... NÃO VÁ EMBORA !

POR QUE SOFRO TANTO?
TODA VEZ QUE SURGE UM PROBLEMA
VOCE DIZ, ESTOU INDO EMBORA.

FICO NA VONTADE LOUCA DE TE TER...
MINHAS MÃOS TENTAM ACARICIAR TEU CORPO
E EU FICO A VIAJAR.
A VONTADE QUE TENHO NA HORA
É LOGO TE AMAR...
MAS VOCE VEM SEMPRE DIZENDO
VOU EMBORA....

MEU AMOR, NÃO VÁ ..
AH... O TEU CHEIRO ME FAZ VIAJAR...
TUA VOZ MACIA, TOCA MINHA ALMA
FICO Á APRECIAR TEUS LÁBIOS ,
TEUS OLHOS AMENDOADOS
SÃO UM CONVITE AO AMAR...
FICO ATÉ COM MEDO,
POIS SEI QUE, A QUALQUER PROBLEMA ,
VOCE VAI REPETIR...
VOU EMBORA PARA MEU CANTINHO...

QUE POSSO FAZER ?
TE MANDO FLORES,
TE FAÇO POEMAS DE PAIXÃO,
CANÇOES DE AMOR, NEM É BOM LEMBRAR...
TE SOU FIEL...

MAS,MESMO ASSIM, TODA VEZ QUE SURGE UM PROBLEMA
VOCE VEM LOGO DIZENDO QUE ESTÁ INDO EMBORA...
VIVO NESTE ETERNO RECEIO DE VOCE
VIRAR PARA MIM E DIZER....
ESTOU INDO EMBORA...

SERÁ QUE TU NÃO VES,
E NÃO SENTES,
QUE É CONTIGO QUE EU QUERO FICAR...

NÃO VÁ EMBORA MEU ETERNO AMOR
NÃO ME FAÇAS SOFRER E CHORAR......
POIS NUNCA QUERO TE PERDER
E DEIXAR DE TE AMAR...

POR FAVOR,
NUNCA MAIS ME DIGA :
- ESTOU INDO EMBORA...
. . . . . . . . . . . . . .
Tenhas meu Eterno Admirar!
Mil e Um beijos de Mel....
Mimos de Eterna Paixâo
Neste Lindo Coração
Cheio de desejos . .

Foto de Daemon Moanir

Mensagem III

Tem havido um novo cheiro no ar,
Vêm fragrâncias a alegria, amor
Dou-lhe um enorme valor,
Ao primeiro verdadeiro odor
Que senti
E continuo a sentir,
A sentir por ti o amor a aumentar,
Já me perco nele, seja em pensamentos suaves,
Em pulsares de desejo,
Ou em actos, por vezes desbocados
Pois a minha boca quer tocar na tua pele.

Doce, é tão doce o perfume que corre no teu pescoço,
Nas tuas mãos a percorrerem a minha cara ou cabelos,
Na tua boca quando consigo encostar meus lábios aos teus
Finalmente, passados tempos e tempos de espera sozinhos
Sem ninguém a nos dar carinho, um beijo ajuda sempre
A curar o vazio que se dá quando não te tenho aqui, ao meu lado.

A sorrir, escrevendo com música a tocar
A pensar em ti, a imaginar a ti e a mim
Com olhos postos nos outros olhos
Vendo o carinho a emanar,
A sair de cada dedo na outra pele,
A sair de cada beijo,
E agora a sair de cada palavra no papel
Te desejo o amor que tenho só para ti
Que tenho para te dar.
Para ti Beatriz, escrevo-te, amo-te.

Foto de von buchman

QUANDO A VIDA BRILHA PARA MIM ! FOI VOCE QUE SORRIU PARA MIM ! ( Dueto )

HOJE EU VOLTEI A SORRIR
E ALGO LINDO EU VI RENASCER...
UM SENTIMENTO PURO E BELO
ME ENCHENDO DE AMOR, QUE É VOCÊ...
ESTE SENTIMENTO É ETERNO
RECHEADO DE ENCANTOS.
A PAIXÃO QUE NASCEU NO MEU PEITO
M E CAUSA ATÉ ESPANTO.
CAÍ NUM OÁSIS DE SONHOS
MAS OS DESEJOS. É QUE ANCEIAM NO MEU PEITO,
ATE TEU CHEIRO FELINO ME FAZ DESABROCHAR
NUM FRENEZI DE PAIXÕES .
RENASCEU A ALEGRIA NA MINHA VIDA
SORRIU MEU CORAÇÃO POR VOCÊ
VI MEUS OLHOS DERRAMAREM LÁGRIMAS
POR ALGUÉM TÃO BELA ,QUE É VOCÊ...
A VIDA REALMENTE SORRIU PRA MIM
QUANDO ENCONTREI.VOCÊ..
MEUS DIAS TEM MAIS VIDA
E A ALEGRIA TRANSBORDA EM MEU SER.
A VERDADE TEM QUE SER DITA
O AMOR TEM QUE FLORESCER
MEU CORAÇÃO ESTA APAIXONADO
MINHA PAIXÃO ETERNA É VOCÊ....
von buchman
................

Você também tem um sorriso
D`alguém em memória
Recordar é reviver com estória
Fechado em cofre com siso
O meu guardado é pintado
De gris acinzentado para avivar
A memória! Sorriso encantado
Fechado em cofre d`amar
E veste-se de frio por detrás
Dos espelhos espelhados
De luar prateado equivocado
E as sombras refletem pedaços
Soltos através das vidraças gotas
Em suspiros derramam sangue
Lágrimas...
( JoaninhaVoa ) e como voa.....
Agradeço a minha querida poetisa pelo dueto...
. . . . . . . . . . . . . .
Tenhas meu Eterno Admirar!
Mil e Um beijos de Mel....
Mimos de Eterna Paixâo
Neste Lindo Coração
Cheio de desejos . .
von buchman

Foto de Graciele Gessner

Talvez Eu Possa! (Graciele_Gessner)

Posso não te ver neste instante,
Mas sinto-o perto de mim.
Posso não sentir o seu cheiro,
Mas as lembranças me fazem recordar.
Posso não estar ao seu lado agora,
Mas os meus pensamentos me levam até você.
Posso não sentir seus lábios,
Mas em meus sonhos beijo-te ardentemente.
Posso não declarar os meus sentimentos,
Mas o que vem do coração é sincero.
Posso até um dia dizer adeus,
Mas confesso que vivi grandes e pequenos momentos.

15.12.2006

Escrito por Graciele Gessner.

* Se copiar, favor divulgar a autoria. Obrigada!

Páginas

Subscrever Cheiro

anadolu yakası escort

bursa escort görükle escort bayan

bursa escort görükle escort

güvenilir bahis siteleri canlı bahis siteleri kaçak iddaa siteleri kaçak iddaa kaçak bahis siteleri perabet

görükle escort bursa eskort bayanlar bursa eskort bursa vip escort bursa elit escort escort vip escort alanya escort bayan antalya escort bayan bodrum escort

alanya transfer
alanya transfer
bursa kanalizasyon açma